De school tuin

Ik keek naar hem en knikte. Hij had gelijk. Zeker. Ik rekte me uit en bewoog onrustig. Dat had ik vaak als ik niet echt met iets specifieks bezig was. Daarom was ik een actieve sporter, maar eigenlijk had ik dat al tijden niet gedaan.

Ik leunde even tegen de boom aan en beet op mijn lip. Waarom kwamen er zoals gewoonlijk geen vragen in me op. Ik trok mijn benen naar me toe en sloeg mijn armen erover heen. Een van mijn vreemd zitposities maar o, wat zat die goed vond ik altijd.

Ik keek naar hem en trok even mijn mondhoeken op. ' Als ik jou kracht had, dan zou ik eigenlijk alleen maar trainen. Beter worden. Laten zien dat mijn kracht er was ' dat had ik ook met mijn eigen kracht gedaan. Al kon ik met mijn kracht niet echt vechten of mijzelf verdedeigen. Slechts iemand in de war brengen en opgaan in de menigte.

Ik keek haar even aan. Misschien had ze gelijk schoot er door mijn hoofd. 'Ja.. Dat is eigenlijk wel een slim idee.' zei ik tegen haar. Ik moest eerlijk bekennen, ik was geen sportief type. Ik had dan wel een six-pack en wat spierballen maar dat waren gedwongen trainingen. Ik was heel slecht in zelf het initiatief nemen om te gaan trainen.

Ik herdacht zijn woorden nog eens en keek hem aan. ' Daar van neem ik aan dat je dat nog niet gedaan had? ' wij dwergen waren ijverig. Messchien zat daar het verschil in dat ik én Chiki onze krachten perfect beheersde. Onze krachten leren besturen hoorde bij onze opvoedding.

Brouhaha...

'Dat klopt helemaal. Ze hadden het niet op mijn krachten, de bedienden en mijn ouders. En ook mjin leraren niet. Ik werd alleen in spierkracht getraind en wendbaarheid. Eigenlijk heb ik het met mijn kracht zelf moeten uitvogelen.' vertelde ik Una. Niet dat ik het heel erg vond. Ik zou haar advies waarschijnlijk opvolgen om bijna elke achtend en avond mijn training weer op te pakken.

Ik stopte mijn handen in mijn zakken terwijl ik aan kwam strompelen. Ik keek heel even naar de lucht en bekeek toen de omgeving. De tuin was nog redelijk groot. Ik hield wel van de buitenlucht. Tenminste, over het algemeen. Ik hield diep adem.

Ik had mijn boek in een hand en mijn andere hand in een van de zakken van mijn hand. Een glimlach lag een beetje op mijn gezicht. Ik keek naar de grond en lette niet echt op de omgeving, ik was er namelijk al eens geweest. Zachtjes beet ik op mijn lip.

Mijn ogen gleden over Akio heen. "Akio," zei ik automatisch. Ik begon spontaan te glimlachen toen ik zijn glimlach zag. Ik wist niet hoe het kwam, gewoon een soort van kalmte en vrolijkheid die hij uit straalde. Ik liep op hem af en hield mijn hoofd een beetje scheef terwijl ik hem aan keek.

Ik keek op toen ik mijn naam hoorde. 'Yumi..' zei ik tegen haar toen ik haar zag. Ik glimlachte een beetje. Ze was juist degene met wie ik nog wilde praten. Ik zou er later wel naar vragen. Ik bleef haar aankijken en liep ook een beetje naar haar toe.

Ik glimlachte even terwijl ik zachtjes op mijn lippen beet. Ik keek even naar het boek dat hij vast had. "Was je aan het lezen?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik probeerde de titel te bekijken, maar ik kon er niet echt een woord van vormen. Ik keek hem weer aan, pas nu hij zo, recht tegen over me stond, merkte ik op hoe lang hij eigenlijk was. Het was me eerder nog niet opgevallen, misschien omdat ik er niet op had gelet.

'Ik was nog niet aan het lezen. En het boek heet Sangea. Een fantasieboek.' zei ik toen ze naar het boek kreeg. Een glimlachje lag nog steeds op mijn lippen. Eigenlijk viel het me de laatste tijd pas op dat ik best wel lang was. Maar ik was ook 18 bedacht ik erachter aan.

"Aparte naam." Ik glimlachte even en hield toen diep adem. Ik was niet zo goed in praten en liet het meestal aan de ander over, hoewel dat ook niet altijd eerlijk van me was. Ik was mijn vingers een beetje aan het knakken. Dat deed ik meestal als het stil was, of als ik stil stond. Ik moest altijd bewegen.

Ik knikte even. 'Ja, dat is wel zo. Mag ik je een paar vragen stellen. Aangezien we beiden vampier zijn..' zei ik tegen Yumi. Ik hoopte dat ze het niet erg vond. Een glimlach lag nog steeds op mijn lippen. Ik haalde mijn hand uit mijn ene zak omdat het niet zo lekker zat.

Ik keek hem aan en hield mijn adem heel even in. Ik wreef over mijn bovenarm en knikte toen kort. "Jawel," zei ik zachtjes. Ik had er nog nooit echt uitgebreid met iemand over gepraat, maar het feit dat hij me waarschijnlijk beter zou begrijpen, maakte het al wat makkelijker om te praten. Ik glimlachte een beetje.

Ik glimlachte even kort. 'Zullen we ergens gaan zitten?' vroeg ik haar en ik keek even naar het muurtje van stenen waarbovenop bomen stonden en gras lag. Ik deed er al een stap heen. Zometee zou ik losbranden met mijn vragen, dat was zeker.

Ik knikte even. "Ja, is goed." Ik zag hoe hij naar het muurtje keek en glimlachte even. Ik liep er naar toe en zette toen mijn handen op het muurtje en begon te lachen toen ik er met veel moeite op kwam. "Lach me niet uit," zei ik terwijl ik nog steeds lachte. Toen ik eindelijk goed zat, keek ik hem vrolijk aan en schoof wat opzij zodat hij er ook bij kon zitten.

Ik grinnikte even. Zelf liep ik ook naar het muurtje en kwam er makkelijk op. Rustig ging ik zitten en trok mijn benen op zoals ik meestal deed. 'Mag ik losbranden' vroeg ik haar nog. Maar zonder op antwoord te wachten begon ik toch maar. 'Drink je bloed? En zo ja hoe vaak? En drink je dan dieren of mensenbloed?'

Ik knikte even, maar hij begon al met praten. Ik hoorde zijn vraag en dacht even na. "Ik heb nog nooit bloed gedronken," mompelde ik. "Geen mensen bloed en geen dieren bloed." Ik hield diep adem, volgensmij was dat een goed antwoord, als ik me niet vergiste. Ik keek hem even aan en glimlachte vaag.

'Waarom niet? Je weet toch dat het slecht voor je is als je dat niet doet. Of wil je de mensen gewoon geen pijn doen?' vroeg ik door. Ergens snapte ik haar wel. In het begin was ik heel opstandig maar eigenlijk was ik ermee opgevoed dus viel het reuze mee bij mij. Ik keek naar Yumi en dacht er even over na.

Ik keek hem aan en knikte voorzichtig. Hij had het goed gegokt. "Ik ben gewoon bang dat ik een angst voor hun vorm." Ik hield mijn adem in. "En ik ben bang dat ik er een gewoonte van ga maken." Ik keek hem even scheef aan en glimlachte vaag. Waarom ik eerlijk antwoord gaf, wist ik niet precies. Het ging gewoon vanzelf.

Ik knikte en beet even op mijn lip. 'Hmm.. Ik heb misschien een idee. Maar ik weet niet of jij het ook een goed idee vind..' zei ik twijfelend. Ik keek voor me uit en trok wat gras uit de grond. Ik wilde niet dat Yumi ziek werd doordat ze geen bloed dronk dus hadden mijn hersenen een idee bedacht.

Ik keek hem een tijdje aan en trok mijn wenkbrauwen op terwijl mijn blik steeds nieuwsgieriger werd. "Wat voor een idee?" vroeg ik net zo nieuwsgierig als dat mijn blik was. Ik hield heel even mijn adem in en glimlachte vaag.

'Drink mijn bloed. Het is mogenlijk, je zult er niet ziek van worden en het is goed voor je.' zei ik tegen haar. Ik keek haar recht aan. Ik hoopte dat ze het niet erg vond. Ik glimlachte een beetje maar niet heel erg. Zelf had ik er geen problemen mee omdat ik genoeg dronk.