De school tuin

Ik glimlachte even terug en hield diep adem. Ik was niet zo handig in stiltes en meestal als ik dan al iets zei, dan sloeg het nergens op, dus ik hield mijn mond maar. Ik beet zachtjes op mijn lippen en dacht een tijdje na terwijl ik in zijn ogen bleef staren.

ik keek de hele tijd in Yumi's ogen en wist eigenlijk niet zo goed wat ik zeggen moest. Ik vond dat ze mooie ogen had. Ik vroeg me gelijk af waarom ik hieraan dacht terwijl ik een vriendin had. In mijn gedachtes vervloekte ik mezelf.

Ik wreef even over mijn bovenarm en sloeg toen mijn ogen neer waarna ik mijn handen op het muurtje zette, me af zette en er toen af sprong. "Dus," zei ik. Ik draaide me weer naar hem toe en besefte nu pas wat ik mezelf had aan gedaan. Ik moest net al omhoog kijken toen ik op het muurtje zat, maar nu ik er vanaf was, ging het nog moeilijker. Ik lachte even. "Jaag je iedere nacht?"

Ik keek nu naar beneden naar Yumi. 'Nee, ik probeer het op twee keer in de week te houden of stel het langer uit, ligt eraan hoeveel ik drink.' zei ik tegen haar. Ergens was ik blij dat de stilte afgelopen was want hij werd een beetje ongemakkelijk vond ik. Ik keek Yumi aan.

"Krijg je geen haar in je mond van die dieren?" Ik fronste even toen ik over mijn woorden na dacht. Het was een rare vraag, maar het was wel een gemeende vraag. Ik hield mijn hoofd even scheef en bleef hem aan kijken. Ik keek naar een steen die wat lager was dan dit muurtje en zette mijn voet er op waarna ik mijn handen op het muurtje zette, mezelf wat omhoog duwde en mijn andere voet er ook op zette. Zo voelde ik me in ieder geval wat groter. Ik glimlachte even.

Ik keek Yumi even aan en grinnikte. 'Dat valt wel mee hoor. Gewoon even de haren wegstrijken. En ik bijt niet alleen dieren hoor. Ook mensen.' zei ik eerlijk tegen haar. Hopelijk schrok ze er niet van want sommigen deden dat namelijk wel. Mensen gaven meer kracht en dan kon ik langer door.

Ik wierp mijn blik even op hem en keek hem een tijdje met wat grote ogen aan. Ik besloot niet te snel conclusies te trekken, niet iedere vampier die mensen beet was een moordenaar. "Met gif?" vroeg ik zachtjes. "Of, maak je van ze allemaal half vampieren?" vroeg ik nog zachter. Ik huiverde heel even, maar eigenlijk vertrouwde ik hem en kon ik me niet voorstellen dat hij iemand zou vermoorden, of bijten met de bedoeling dat iemand zou veranderen in een half vampier.

'Nou.. Ik bijt ze ergens in de buurt van de ader in drink een beetje en dan heel ik het wondje weer met mijn helende speeksel. Ze merken er niks van. En meestal drink ik bij slapende mensen. Het enige waar ze misschien last van hebben is een stijve nek maar verder gebeurd enr niks met ze. Ik ga daarom ook heel veel huizen af.' legde ik mijn jaagmanier uit.

Ik hield even opgelucht adem en glimlachte toen. "Ben je niet bang dat iemand je ontdekt?" vroeg ik zachtjes. Als hij langs huizen zou gaan, dan zou er toch wel iemand moeten zijn die hem zag? Of misschien niet. Ik wist het eigenlijk niet. Ik ging even op mijn tenen staan en toen weer gewoon op mijn voeten.

'Natuurlijk niet. En kom op, het is toch veel spannender dan op dieren jagen. En meestal als ze iets zien denken ze dat ze dromen omdat ik even snel weg ben.' zei ik met een grijns tegen Yumi. Ik was even snel gaan liggen, voor haar zodat ik niet de hele tijd naar beneden hoefde te kijken.

Ik kon nu weer recht in zijn ogen kijken en glimlachte. "Ik zou het niet vergeten hoor." Ik stak mijn tong speels uit en lachte even. Ik trok de mouwen van mijn trui wat over mijn handen heen en beet zachtjes en vrolijk op mijn lippen. Ik was blij met Akio, gewoon het feit dat hij hier ook was maakte me vrolijk.

'Ja, maar jij zal me waarschijnlijk gewoon zien. En bent niet slaapdronken. Of wel soms..' zei ik met een grijns en ik liet mijn hand langs haar gezicht gaan. Ik keek Yumi recht in de ogen aan en stak ook mijn tong plagerig uit.

Ik bleef hem aan kijken en lachte. "Hm, misschien niet, maar zelfs als mens zou ik het niet vergeten." Ik lachte even en hield mijn hoofd een beetje scheef toen ik zijn hand langs mijn gezicht voelde. Hij was aardig. Ik hield diep adem en dacht even na.

'Ja ja.. Dat zou ik ook zeggen maar dat weet je niet zeker.' zei ik met een grijns. Ik haalde mijn hand even weg zodat ik haar weer aan kon kijken. Mijn ogen gingen haar hele gezicht even af, oude gewoonte van me. Vaak zag je dan gelijk aan iemand hoe die persoon deels was op het moment.

Ik keek hem aan en lachte even. "Ik weet alles zeker." Ik grijnsde eventjes en bleef hem toen aan kijken. "Vertel eens wat meer over je zelf," zei ik zachtjes. Ik was benieuwd naar hoe zijn thuis situatie was. Naar hoe hij zelf was. Of hij wel eens had verlangd om gewoon een mens te zijn. Ik was gewoon benieuwd naar van alles.

'Wat wil je weten? Mijn vader is een vampier, mijn moeder een halfvampier, ik heb nog een zusje dat ook halfvampier is. Verder waren mijn ouders nooit thuis, kindje is door bedienden opgevoed en is uiteindelijk hier terecht gekomen.' zei ik vrolijk maar met een trieste ondertoon. Ik was nooit rg blij met de opvoeding die ik gekregen had.

Ik keek naar hem. "Waar waren je ouders?" vroeg ik zachtjes. Ik bleef hem een tijdje aan kijken en glimlachte even terwijl ik mijn handen tegen het muurtje aan zette aangezien ik mijn evenwicht verloor. Ik beet zachtjes op mijn lippen en keek naar zijn ogen.

'Weg, voor reizen en werk. Om te vechten tegen degenen die ons wilden doden.'zei ik fluisterend tegen Yumi. Ik vond het moeilijk om erover te praten maar was blij dat alles er eindelijk een keer uitkwam. Yumi was de eerste persoon tegen wie ik het gezegd had en het voelde wel goed.

Ik keek hem een tijdje aan en wist even niet wat ik moest zeggen. Aan de ene kant was het aardig van zijn ouders, maar aan de andere kant had hij ze wel moeten missen. Ik hield diep adem. "Had je er veel last van?" vroeg ik zachtjes.

'Van het feit dat ze bijna altijd weg waren? Ja, want ineens moest ik op mijn zusje gaan passen. Alles zelf uitvogelen. Veel trainingen volgen en altijd waakzaam zijn. Ik werd er gek van. En het ergste was nog dat er helemaal niemand voor me was..' zei ik fluisterend. Ik had het er net uit kunnen krijgen. He haalde veel herinneringen op en ik bleef yumi aan kijken om die te verdringen.

Ik keek hem aan en zag dat hij het er best moeilijk mee had. Ik legde mijn hand voorzichtig op die van hem en hoopte dat hij het niet al te erg vond. "Nu wel," zei ik zachtjes. Ik keek hem aan en glimlachte voorzichtig. Ik wou niet dat mensen verdrietig waren. Niet omdat dat niet mocht van mij, maar omdat ik wou dat iedereen gelukkig was.

Ik glimlachte een beetje naar Yumi en keek haar aan. 'Dankje..' fluisterde ik zacht. Ik was blij dat ze er voor me wilde zijn. Dat ik wist dat ik haar kon vertrouwen, wat ik eigenlijk al gedaan had omdat ik een goed gevoel bij haar gehad had.

Ik glimlachte en hield mijn hand toen weer van zijn hand af waarna ik hem naast me liet vallen en diep adem hield. Nu wist ik opnieuw niet wat ik moest zeggen. Ik keek hem even aan en trok mijn mondhoeken voorzichtig op. Ik wierp mijn blik even op de lucht en dacht na.

Ik glimlachte. Yumi's hand hadkoel aangevoeld wat ik eigenlijk best prettig vond. Ik keek even naar Yumi en liet mijn kin rusten op het gras met een glimlach op mijn lippen.

Ik keek van de lucht weer naar Akio en glimlachte. Ik hield mijn handen weer van de muur af aangezien ik mijn evenwicht nu al wel weer terug gevonden had. Ik knakte af en toe even mijn vingers terwijl ik om me heen keek. "Het is hier stil," fluisterde ik.