De school tuin

Ik keek Yumi even aan. De stilte viel me nu pas op. Het was echt heel erg stil. Bijna zo stil dat je iets verwachten zou. 'Te stil?' vroeg ik zelf ook zacht. Natuurlijk waren we allang gezien als er iets of iemand was maar ik wilde niet de aandacht trekken door te gaan roepen. Dan kon ik net zo goed met een toeter op mijn mond gaan staan hoeladansen.

Ik keek hem aan en beet zachtjes op mijn lippen. "Weet ik niet." Ik hield diep adem en klom snel op het muurtje. Waarom wist ik niet, maar ik voelde me veiliger. Ik zette mijn handen er op en ging toen op mijn knieën zitten waarna ik me omdraaide zodat ik net zoals Akio zat.

Ik keek naar Yumi en voelde dat iets ons wel in de gaten moest houden, anders kon het nooit zo stil zijn. Het was iets dat mijn zusje ooit gezegd had. "Als de vogels stoppen met fluiten is het gevaar nabij." Ik dacht eraan terug en maakte in mijn hand in kleine ijspegel.

Ik keek naar de ijspegel in zijn hand en hoewel ik het niet graag liet merken, ik was angstig. Waarom wist ik niet. Ik was nogal snel angstig, alleen ik liet het nooit merken en daar was ik redelijk goed in. Ik wreef even over mijn bovenarm. "Misschien is iedereen binnen," fluisterde ik, maar dat verklaarde nog niet veel.

Samantha;;

Ik beet zachtjes op mijn lippen en liep voorzichtig, zo stil als ik kon over het gras heen. Het was hier stil, en ergens hoopte ik dat ik hen hier kon vinden hoewel er niemand te bekenne was. Ik hield eens diep adem en liet mijn ogen rolddwalen. Waar zat ik hier dan te zoeken. Het was hier zo groot en ze konden overal zitten? Ik ging eventjes met een hand door mijn haar heen en liet die toen zakken naar mijn nek toe. 

Sorry guys, ik dacht. Ik kom even lastig vallen omdat niemand meer reageert op dat andere forum achtig iets en jullie hier allemaal imzijn.

Ah.. Okee

Ik keek rond. 'Denk het niet, de vogels fluiten niet meer en die gaan niet zo ineens naar binnen.' zei ik tegen Yumi. De ijspegel in mijn hand was scherp. Als die je zou raken zou het dodelijk kunnen zijn maar zo was ik niet. Ik waarschuwde eerst voor ik iemand verwondde. Voor hetzelfde geldt was het een bekende.

Ik keek Akio een tijdje aan en keek toen naar de ijspegel in zijn hand. Ik wou op dit moment echt heel graag dat ik mijn kracht onder controle had. Ik ging op mijn knieën op het muurtje zitten en stond toen op waarna ik in het rond keek. In de verte zag ik Samantha. "Ik zie Sam," zei ik zachtjes. Ik glimlachte even en sprong toen van de muur op de steen waar ik net ook op gestaan had. Ik wou niet tussen Samantha en Akio in zitten, of Sam het gevoel geven dat ik hem af pakte.

Oh God. Ik dacht ineens door. ;O
Stel je voor dat die Akio Sam zou raken. o.o
Oh. XD
Damn, daar had ik nog niet aan gedacht. XD
~

Samantha;;

Ik knabbelde wat op mijn lippen en keek eventjes in het rond. Waar was iedereen? En waarom was het zo stil?.. Ik hield niet van deze stilte. Ik haalde eens diep, geluidloos adem en keek een beetje moeilijk. Waarom had ik hier een slecht voorgevoel bij? Er was iets wat me tegenhield de bocht te nemen, maar desondanks deed ik het toch. Niet alleen omdat ik koppig was, maar ook omdat ik nieuwsgierig was. Op een gegeven moment zag ik Yumi in beeld schieten en ik schrok een beetje. "Oh, God. Je doet me verschieten." Lachtte ik. Mijn stem trilde een beetje.

Ik sprong van de steen af en keek Sam toen aan waarna ik even glimlachte. Ik draaide me om naar Akio en sloeg even mijn ogen neer. "Ik doe je niets hoor," mompelde ik. Ik keek haar een tijdje aan. Het was niets persoonlijks, maar er waren wel meer mensen die tegenwoordig van me verschoten. Ik glimlachte nog eens en hield toen mijn adem even in.

Samantha;;

Ik lachte en alsof het de gewoonte was sloeg ik mijn armen eens rond Yumi haar middel. Ik knuffelde haar. Ik grinnikte en liet haar terug los. "Je deed me verschieten, het was hier zo stil en.." Ik schudde lachend mijn hoofd en streek wat haar uit mijn ogen. Ik was er nog steeds niet goed van. Soms kon ik echt hard verschieten..

Ik duwde haar voorzichtig van me af. Niet om haar, maar meer omdat ik opeens een geur rook. "Zoals ik al zei, ik doe je niets," herhaalde ik. Ik zette een stap achteruit en wreef even over mijn boven arm heen. Dit was het moment waar op ik niet veel meer durfde te zeggen, waarom wist ik niet, misschien om dat ik tussen hun in stond en dat me een ongemakkelijk gevoel gaf.

Samantha;

Ik zuchtte zachtjes toen ik voelde hoe ze me wat wegduwde. Ik sloeg mijn ogen neer en schudde mijn hoofd. "Yumi, je doet me heus geen pijn.." Fluisterde ik. Ik wist waar ze op uit was, en er was me vaker vertelt dat ik nogal lekker rook, door verschillende vampieren die pogingen hebben willen doen. "En zo ja, dan maakt het niets uit." Zei ik zacht, met een glimlach die rond mijn lippen speelde.

"Voor jou misschien niet," siste ik. "Maar voor mij wel." Daar hield ik niet van, als ik toestemming kreeg van mensen om ze te bijten. Dat was nog zoiets, bij Akio vond ik het niet erg, maar dat was waarschijnlijk omdat hij zelf ook een vampier was. Of half vampier. Ik keek Samantha aan. "Sorry." Ik beet zachtjes op mijn lippen.

Ik liet de ijspegel snel smelten toen Sam in beeld kwam. Voor niks ter wereld wilde ik haar raken. Ik keek even naar de twee meiden en glimlachte. Ze had me volgens mij nog niet opgemerkt dus ik wachtte rustig af. Mijn ijspegel was nu wat water geworden dat snel de grond in sijpelde.

Samantha;

Ik schudde mijn hoofd en keek haar aan. "Yumi,.." Zei ik zachtjes. "Het doet mij echt niets als je me bijt.." Zei ik zachtjes. Ik pakte haar handen vast en keek haar glimlachend aan. "Geloof me." Ik keek haar aan en liet toen haar handen weer los. "Was je hier helemaal alleen?" Vroeg ik. Ik vond het vreemd dat ze dan zo ineens kwam opduiken en me liet verschieten, ondanks het niet expres was.

Ik hoorde wat water op het gras druppelen en keek op naar Akio. Ik slikte even en keek toen van Sam naar Akio en weer terug. Ik vroeg me af of ze het niet erg zou vinden dat ik hem gebeten had. Ik keek vanuit mijn ooghoeken naar een boom en hield diep adem. Ik beet zachtjes op mijn lippen. "Luister Sam, ik wil hier geen discussie over, maar ik wil niet dat jij mij toestemming geeft om je te bijten, oké?" Ik snoof en knikte toen naar Akio. "Nee."

Ik keek grijnzend nog steeds naar de twee. Vanaf de steen waar Yumi eerder op stond was ik zichtbaar dus kroop ik maar wat naar voren zodat ik ook gewoon zichtbaar werd en ik had een grijns op mijn gezicht liggen. Ik keek even van Sam naar Yumi.

Ik keek even naar Akio en trok mijn mouw toen over mijn pols heen zodat Sam het niet zou zien. Ik hield diep adem en hield mijn handen toen achter mijn rug. "Eh." Ik lachte even toen Akio op de steen ging zitten en keek toen naar Samantha.

Samantha;;

Pas toen merkte ik hem op en begon te lachen. "Je meent het." Ik probeerde mijn lach in te houden en perste mijn lippen op elkaar. "Sorry." Nu had ik ergens wel een schuldgevoel dat ik hem nog niet eerder had opgemerkt. Soms kon ik me dan ook zo hard concentreren op een gesprek. Zoals ik nu had gemerkt hoe ze haar ene mouw weer over haar pols trok. Ik fronste, maar besloot er niet over door te vragen. Ik glimlachte en schudde mijn hoofd. "Zit je daar al heen de tijd?" Vroeg ik kleintjes. Ik keek weer even naar Yumi en slikte. "Yumi.." Ik wou haar uitleggen dat het voor mij niets uit maakte, maar zweeg eventjes.

Ik grijnste. 'Jep. Ik zit hier al een hele tijd, niet dat ik het heel erg vind.' zei ik met een grijns. Ik keek weer even hen en weer en merkte dat ik vrolijker was dan dat ik normaal was. Natuurlijk had ik opgemerkt dat Yumi de beet probeerde te verbergen. Ik had ook wat hoger moeten bijten.

Ik keek naar Samantha toen ze mijn naam noemde en snoof. Ik merkte dat Akio wat vrolijker werd en toen ik zag dat Samantha ook redelijk vrolijk was, besloot ik zelf niet de breker tussen deze vrolijkheid te zijn. Ik hield diep adem en zette een brede glimlach op. Zo moeilijk was dat trouwens niet, als je die twee bij elkaar zag, werd je automatisch al vrolijk.

Samantha;;

Ik keek weer eventjes naar Yumi en slikte. "Maar, Yu, voor mij maakt het écht niets uit." Ik legde er de nadruk op. "Van mij mag je me zo vaak bijten als je wilt, ik vind het niet erg.. Heus." Ik richtte me weer even op Akio en ging met mijn hand door mijn haar heen. "Oké, nu voel ik me echt zo stom." Kreunde ik en keek hem zielig aan. "Vergeef je me?" Vroeg ik kleintjes en knipperde eens zeer zielig een paar keer snel achter elkaar met mijn wimpers.

Ik keek naar Samantha en liet mijn blik over haar heen gaan. Ik besloot haar te negeren. Welke persoon zou zich als vrijwilliger aanbieden om gebeten te worden door een onervaren vampier en daar bij het risico te lopen om zelf een vampier te worden? Oké, misschien wist ze niet dat ik onervaren was, maar dan nog hoefde ze niet te denken dat ik haar ook maar één keer met die bedoelingen aan zou raken.

Ik grinnikte even. 'Natuurlijk joh' zei ik met een grijns. Ik merkte aan YUmi dat ze het aanbod van Sammoeilijk vond, en dat zou ik begrijpen want zelf zou ik haar ook niet willen bijten. Nu ik de kans had om zelf een vampier te worden wilde ik liever niemand anders vampier maken. Maar hoe moest ik dat dan doen bij het drinken. Ik zou wel van Yumi moeten drinken om anderen geen vampier te maken.

Ik keek even om me heen en ging toen maar op de grond tegen een boom aan zitten, dan kon Sam naast Akio gaan zitten. Ik keek van Akio naar Sam en weer terug. Ik tikte met mijn vingers op de grond en probeerde me te concentreren. Aan de ene kant was het bloed van Akio echt fijn geweest, maar aan de andere kant, nu ik eenmaal wist hoe het was, was het moeilijk om er niet meer aan te denken.