Grote Zaal

Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik een meisje iets hoorde zeggen over kooikarpers. 'Kooikarpers?' mompelde ik en grijnste 'Ben meer een Ichiru dan een Kooikaper' zei ik zacht maar duidelijk verstaan baar. Ik wilde niet vergeleken worden als een kleine gekleurde vis.

Ik bleef tegen de muur aangeleund staan en hield diep adem. Het was hier saai. Ik had wel eens leukere kennings makingen mee gemaakt. Ik perste mijn lippen op elkaar en hield de deur in de gaten. Wie weet kwam er straks nog één of andere vrolijke pipo naar binnen lopen om de boel hier op te vrolijken. Ik keek op naar de jongen met het lichte haar.

Ik keek naar het kleine meisje dat bij de eettafel stond en een beetje geïrriteerd ging mijn wenkbrauw omhoog "Nee,ik had het niet tegen jou.." ik keek naar de jongen met het witblonde haar en grinnikte "Ichiru?Heet je zo?"

Misschien zou ik ook eens sociaal moeten gaan doen. Hoewel het niet echt leek alsof ik interessant genoeg zou zijn. Ik ademde diep in. Ooit zou ik toch wel iets moeten zeggen.

Ik deed mijn armen over elkaar 'Ja ik ben Ichiru.. mag iedereen hier meteen even weten.. en god wat is het hier saai' zei ik terwijl ik mijn hoofd een beetje schuin hielt. 'Gaat we nog praten of gaan we naar elkaar staan staren?' mompelde ik. Het was echt saai, er moest leven geblazen worden in deze kennismakings dinges.

Vaag keek ik rond. Of iedereen sprak tegen iedereen. ' Hier zijn mijn hersenen te klein voor ' ik haalde mijn schouders op. Even keek ik naar het meisje en vervolgens liep ik naar Chiki. ' Dankje ' zei ik met de liefste glimlach ever. Ik pakte het bordje met de chocolade brownie aan en at hem op. Niet realiserend dat mijn mondhoeken helemaal vol zaten. ' Eumh Una ' hoorde ik Chiki zeggen terwijl hij met zijn hand op zijn hoofd krapte. Zachtjes hoorde ik hem grinniken terwijl ik verder kauwde.

Ik keek rond en volgde de gesprekken half. Misschien moest ik mijzelf ook voorstellen, maar ik was niet zo interessant vond ik zelf. Maar waarvoor was ik anders hier gekomen, om me voor te stellen toch? Zachtjes zuchtte ik om mezelf. Eigenlijk had ik geen idee hoe ik me voor moest stellen aan deze meute, ik hield er niet zo van om door de hele zaal te schreeuwen. Ik likte even aan de lolly, hij was als bijna alles wat ik at lekker zoet.

Ik moest grijnzen. Iemand, Ichiru, was heel levendig geworden. 'Tja,' Zei ik 'school is nu eenmaal saai. Dat hoort er bij.' Ik stond op en liep naar de anderen toe. Het sociaal zijn was sneller gekomen dan ik had gedacht.

"Sooooooo,waarom zijn jullie hier?" ik fronstte "En wat zijn jullie voor wezens?" ik beet op mijn lip en glimlachtte daarna even,als er hier Demons waren moest ik dat weten.

Toen ik het woord 'staren' te horen kreeg, keek ik snel weg naar het kleinere meisje. Ik beet op mijn lippen om mijn lach in te houden. Schijnbaar was haar mond te klein voor de chocolade. Ik grinnikte even en keek toen even in het rond terwijl ik gaapte. Ik keek op naar het enthousiaste meisje.

Grijzend keek ik even naar Una. ' Niks ' zei ik vervolgens maar, het leek me wel grappig haar met een mond vol chocola laten rond lopen. Ik nam ergens plaats op een stoel die te groot voor mij was. Ik had geen zin om mee te doen aan die groep met mensen die ging bespreken dat het saai was. Zoiets kon je zelf beslissen en als je daar niks aan deed dan kon het inderdaad saai zijn. Ik vond het niet saai, ik vond het leuk om iedereen te zien.

Ik had nooit verwacht dat ik een hele gymzaal/ grote zaal zou vertellen wat mijn naam was. Ik was gewoon verbaast van mezelf, ik had nooit vrienden dus dit was de eerste keer nya natuurlijk was niemand echt mn vriend maar het sociale contact deels. Een grote stap voor mijn sociale leven vond ik, of het zo bleef was de vraag. 'Maar je kan het toch leuker maken?' zei ik zacht en grijnste lichtjes.

Mijn blik richtte zich op het meisje dat vroeg wat voor een wezens we waren. Misschien moest ik het zeggen. 'Halfvampier.' zei ik rustig hardop. Het was duidelijk te horen ook al praatte ik niet heel erg hard.Ik was benieuwd naar wat anderen waren en gokte dat ik de enige was.

Ik keek op naar een jongen die zich zelf een half vampier noemde. Ik keek hem met een scheef hoofd aan en keek toen weer naar het andere meisje. "Vampier," mompelde ik toen. Ik wreef even over mijn bovenarm heen en probeerde de reacties van de anderen een beetje te pijlen.

Ik keek naar de Halfvampier en de Vampier en mijn oren wiebelde even "Intressant." "Zoals jullie misschien al gemerkt hebben ben ik Neko,maar mijn vader was een Demon.." mijn stem had wat bitters en ik wendde mijn blik af.

Ik keek Ichiru aan. 'Dat kan inderdaad.' Zei ik. 'Ik ben Ayane' Ik stak mijn hand uit, maar halverwege bedacht ik me. Dus liet ik hem maar slap langs mijn zij hangen.

Ik veegde met mijn mouw mijn mond af en keek naar iedereen, stuk voor stuk. ' Ik ben een reus ' zei ik doodleuk. Alsof het niet te zien was wat ik was. Kom op zeg, dat was nog makkelijker als naar het toilet gaan of frietjes bakken. Even kort keek ik zoekend om naar Chiki, die zat natuurlijk weer afgelegen. Hij was niet zo dol op grote groepen voor zo ver ik het door had / wist.

Ik hoorde een paar zeggen dat ze vampiers waren, langzaam dacht ik weer aan vroeger. ik beet op mijn lip en stopte met bijten 'Een Demon' zei ik en deed mijn armen over elkaar. Ja een Demon was niet echt de vriendelijkste. Ik keek naar Ayane, en schudde haar hand 'Ichiru.. alweer' zei ik lachent.

Ik keek rond en leunde tegen een muur. Kennelijk was er wel een vampier, ik vroeg me af wat het verschil tussen ons zou zijn. Natuurlijk was ze machtiger als ze volleerd was, maar ik kon nog een volledige vampier worden wist ik. Ik zuchtte een beetje en zoog rustig door op mijn zoete lolly. Ik haalde hem even aan mijn mond en zag dat hij bijna op was wat ik jammer vond.

Voordat ik me kon inhouden kwam er een vijandige sis uit mijn mond. Mijn pupillen gingen van rond naar dun en mijn blik werd fel. Ik kon voelen hoe mijn rechterarm begon te prikkelen en toen ik naar mijn rechterhand keek was die pikzwart,net zoals de rest van mijn arm. Ik klemde mijn lippen op elkaar en schaamde me dood voor mijn natuurlijke reactie. "Een Demon."

'Leuk je te ontmoeten.' Ik glimlachte even naar hem. Daarna keek ik de anderen aan. 'Euhm... Ik ben een fee. Van het nog onbepaalde soort.' Ik keek iedereen halfgrijnzend aan. Ik had het gezegd. Eigenlijk mocht ik nu best wel trots zijn op mezelf. Ik zuchtte even en keek naar alle anderen.

Ik bekeek de dwerg reus. Vergeleken bij haar was ik niet eens zo klein. Ik glimlachte breed, maar toen ik me bedacht dat dat er nogal raar uit zou moeten zien, stopte ik meteen. Ik fronste en keek toen weer naar de anderen. Mijn tanden zochten automatisch mijn lippen terwijl ik van gewoon kijken naar de anderen, over ging in staren. Rare gewoonte.

Ik keek naar het katten meisje, ze reageerde nogal raar en ik wist al precies waarom. Ik keek haar met mijn Rood-paarse ogen scherp aan, ik wilde nu geen problemen hebben of ruzie zoeken. ik was hier pas net. 'een fee he?' zei ik met een zachte grinnik. Ik vond feeën eigenlijk erg grappig, vampiers waren een ander verhaal.

Oké dit waren niet mijn mensen. Ik wist het wel. Ik had het al die tijd al geweten, en daarom was ik wat verderop gaan staan en bekeek ik hun nu van een afstand. Eigenlijk keek ik niet echt, mijn ogen stonden gewoon hun kant op. Mijn gedachten en aandacht was al lang afgedwaald, had zich beperkt tot maar een persoon in het speciaal. De jongen met het eigenaardige witte haar die zojuist nog wat had gezegd. Hij trok mijn aandacht op een of andere manier, hij wist mijn blik en aandacht vast te houden. Alsof hij me mentaal vast greep en tegen zich aan drukte, ik voelde zijn hartkloppingen alsof hij vlak bij me was. Ik rook een zwak aroma van bloed en proefde de weeïge smaak van zoute tranen. Het wond me op, ik wou meer van die jongen te weten komen. Hij was als een magneet voor me. En toen ik ontdekte dat ik stond te trillen op mijn benen wist ik dat het niet gezond was. Die jongen werd mijn aller beste vriend van nu af aan, of mijn aller grootste vijand.

Ik rilde even en kneep mijn ogen dicht,toen ik ze weer open deed waren ze weer normaal en voelde ik dat mijn arm ook weer zijn normale kleur kreeg. "Fuck" fluisterde ik,nauwelijks hoorbaar. Rood van schaamte begon ik een beetje met een lok haar te spelen.