Grote Zaal

Ha, boe, ik ging net sociaal doen ;C

-Ichiru helpt je wel hoor xd-
-oeeh bedankt voor wachte hoefte eigenlijk niet echt want ik lees alles in de ochtent wat ik miste :'D-

_________

Ik trok mijn wenkbrauw op naar Shouhei en Una. ik herinnerde me vaag dat ze mijn naam riep 'Ja ik was Ichiru' zei ik met een stom lachje. Ik keek de zaal in, er zat nog een meisje met blonde krullen en een andere dwerge jongen. Ayane was toch haar naam? ik wist het niet precies dus ging ik haar maar vragen aangezien ze toch zo alleen stond. Met rusig voetstappen liep ik van de andere twee weg naar het meisje dat over bleef 'Hoi.. uhh.. Ayane? toch?' zei ik zacht.

De jongen met de witte haren kwam naar me toe, Ichiru. 'Euhm... Ja, eigenlijk wel.' Zei ik met een raar glimlachje. 'En als ik me niet vergis was jij Ichiru' Een grijns verscheen op mijn lippen. Normaal was ik heel slecht in het onthouden van namen. Oké, ik had er nu nog maar twee leren kennen: Ichiru en Samantha. Zelfs dat kon mijn geheugen niet mis doen.

Ik glimlachte 'Ja Ichiru was het' zei ik met een lachje. 'laten we een gesprek voeren' zei ik met een lichte grijns op mijn gezicht. Aangezien we toch kennis moesten maken konden we zo goed als nu een sprek voeren.. Ik zou zoiezo wel wat over mezelf vertellen.

Ik grinnikte om zijn opmerking. 'Dat is een geweldig goed idee.' Ik grijnsde. 'En heeft jij soms een idee waarover het moest gaan?' Ik keek hem met mijn lachende oogjes aan. Ik ben nooit echt goed geweest in het starten van een gesprek. Dat liet ik meestal aan de andere persoon over.

'Ik begin wel ' zei ik met een lachje. 'Uhm ik ben Ichiru... 17 jaar.. ben een demon en uhh tjah wat wil je nog meer weten' zei ik lachent. Ik probeerde wat socialer te doen hier aangezien ik bijna nooit echt met iemand praate de laatste jaren.

Jeetje, een demoon. Ik wist niet echt veel over de wezens van de aard. Zo noemde ik ze toch. 'Een demoon, interessant.' Ik glimlachte eventjes en sabbelde op mijn. 'Moet ik nu bang zijn en gillend weglopen?' Ik keek weer omhoog, naar hem.

Ik keek met een gemene grijns 'Ja ik geef je 3 secondes'. ik grlimlachte al meteen 'grapje' zei ik met een zacht lachje. 'en wat mag mvr Ayane zijn?' vroeg ik zacht.

Ik keek hem even raar aan toen hij me 3 seconden gaf. Gelukkig was het maar een grapje anders zou ik gegild hebben tot ik zelf doof was. 'Een fee.' Antwoorde ik droog. Als je alles hier hoorde zou een fee zijn, wel het minst leuke zijn. Uit een gesprek van iemand anders bleek er een vampier rond te lopen, nu een demoon. Cool.

Ik glimlachte 'Fee lijkt me één van de aardigste wezens' zei ik met een glimlach. 'hoelang ben je een fee? of ben je zo geboren?' vroeg ik voorzichtig. Mijn nieuwschierige kant kwam omhoog, eigenlijk vond ik dat wel prettig zodat we ergens over zaten te praten inplaats van kille stilte.

Ik keek hem glimlachend aan. 'Zo geboren.' Antwoorde ik simpel weg. 'Volgens mij is het niet eens mogelijk om er een te worden.' Ik prulde wat aan het rekkertje aan mijn pols.

'uhh... weet ik niet eigenlijk' zei ik lachent. ik keek een beetje vaag 'ik ben zo geboren' zei ik zuchtent. Ik haate het eerlijk gezegt om te zeggen dat ik Demon was, iedereen dacht dat ik gemeen was alsof ik iedereen verslond en het me nooit wat kon schelen. Mijn ogen bekeken Ayane snel en ik glimlachte vriendelijk.

Ik glimlachte terug. 'Dat is fijn voor je.' Eventjes keek ik snel om me heen. Niemand die ons zou kunnen horen. Ik zette een stapje dichterbij en ging op mijn tippen staan. Ik bracht mijn lippen tot bij zijn oor. 'Eigenlijk heb ik geen idee wat een demoon is.' Fluisterde ik. Ik zette weer een stapje achteruit en keek hem grijnzend aan, met mijn hoofd een beetje schuin.

ik grinnikte een beetje 'mischien moet dat maar beter zo blijven' zei ik met een vriendelijke glimlach. Ik haate het als mensen het wisten en me een monster noemde, het enige verschil tussen ons en vampiers was dat wij mensen opvraten en hun alleen hun vloeistof pakte. Op wolven na die deden het zelfde alleen waren wij niet zo harig. Ik grinnikte bij het idee dat wolven harig waren.

Hij grinnikte ookal was er niets gezegd. Een binnenpretje misschien. 'Mag ik weten wat er zo grappig is?' Ik keek hem met mijn liefste oogjes aan. Meestal werkte dit wel. Ookal was dat lang niet altijd zo.

Ik staarde naar haar ogen en zuchte 'okay okay.. ik dacht er even aan hoe harig wolven eigenlijk zijn' zei ik met een lachje. Ja ik had domme gedachtes, zo was ik eenmaal en zo kon je me alleen hebben. Niemand kon me zomaar veranderen!!

Een klein lachje ontsnapte me. 'Dat is inderdaad waar.' Als het iets is wat ik wist over de aarde, dan was het wel de wolven. Zo'n geval had ooit eens geprobeerde me aan te vallen. Ik was zo bang geweest dat ik het beest bijna blind had gemaakt. Ik grijnsde naar hem. 'Hun eigen schuld.'

'achja' zei ik zacht. 'zeg.. wat kan een fee eigenlijk?' vroeg ik nieuwschierig. Ik was wel benieuwt wat andere konden, ik glimlachte vriendelijk en speelde met mijn vingers. Ik was eigenlijk normaal verlegen maar nu praate ik wel.

'Euhm... Vliegen?' Ik keek hem met een big smile aan. 'En genezende krachten.' Ik sabbelde op mijn lip. Was er nog iets anders? 'Wel, ze hebben me ook een keer verteld dat we oerkrachten kunnen oproepen. Maar ik weet niet exact wat dat inhoud.' Ik keek hem verontschuldigend aan.

Ik trok mijn wenkbrauw op en lachte. 'vliegen he?' zei ik zacht. 'Jammer genoeg kan ik dat niet..alhoewel we wel van die vleugels hebben als we kwaad zijn ofzo, maar ik heb het nooit geprobeert of de mijne gezien' zei ik met een glimlach. Ja ik had nooit echt wat met mijn krachten gedaan vroeger.

Ik staarde heel eventjes naar de grond. 'Zo'n kleine, zwarte vleugeldingetjes?' Ik staarde naar hem. 'Die zijn echt schattig.' Zei ik op een hoog kinderstemmetje.

Ik keek met een denkent gezicht. 'Uhmm.. eigenlijk ehb ik geen idee, heb ze nooit gebruikt of gezien' zei ik lachent. 'Maar denk dat dat voor die gemene demoontjes zijn' zei ik met een grinnik en keek naar Ayane.

Ik grijnsde breed. 'Zo, jij bent dus een lief demoontje.' Ik grinnikte zachtjes. 'Spannend.'

'lief is een groot woord' zei ik plagerig. 'jij bent een vliegende fee' zei ik met een grinnik. Ik wist nu niet echt waar ik het over zou moeten hebben met Ayane, ik was normaal niet zo sociaal. Het was een wonder dat ik zelfs naar haar toe gelopen was.