De ziekenzaal.

Ik knikte en pakte haar hand vast. 'Weet ik niet, nog niet.' zei ik tegen haar. Het was het zwaard van mijn vader maar ik wilde het niet door iemand anders vast laten houden tot ik er zeker van was dat dat ding er niks mee gedaan had. Ik zou Yumi en Samantha ook niet vertellen dat het weg was want dan zouden ze zich helemaal zorgen gaan maken. Ik hield het voor me.

Ik keek naar zijn hand dat de mijne vasthad en zuchtte zachtjes. Blijkbaar wist ik hier dus meer als genoeg mee. Ik keek hem weer aan en beet zachtjes op mijn lippen. "Dan.. Euhrm.. Denk ik dat ik maar mijn broodje eens moet gaan halen?" Ik lostte zijn lichaam en deed een paar stappen achteruit. "Dus.." Zei ik achtjes en keek moeilijk.

Ik knikte en keek even weg. Zacht zuchtte ik. 'Wil je dat ik mee ga?' vroeg ik haarzacht. Ik keek Samantha weer aan en wist een kleine glimlach op mijn lippen te toveren en die te behouden.Het zwaard hield ik naar achter, daar zou ik later wel een goede hoes voor vinden.

Ik keek een tijdje van Akio naar Samantha en volgde hun gesprek. Ik hield mijn hoofd een beetje scheef en keek toen naar het zwaard van Akio. Ik wreef even over mijn bovenarm en dacht een tijdje na.

Ik grijnsde breed toen hij dat vroeg en ik kon het niet laten om te knikken. "Yumi mag ook mee, als ze wil teminste.." Ik keek haar vol nieuwsgierigheid aan en slikte. "Oh.. Wacht even." Ik fronstte en legde eventjes mijn hand tegen mijn voorhoofd. "Auw.." Ik keek moeilijk en liet mijn ogen door de kamer gaan. "Hoofdpijn.." Zei ik zachtjes en sloot kort mijn ogen. Het leek alsof iets steeds mijn gedachten verstoorde, ik had het wel vaker maar nog nooit had ik het zo hevig gehad als nu. Ik kneep mijn ogen weer toe en opende ze vervolgens. "Sorry, gaat weer.. denk ik." Mijn ogen vlogen meteen weer naar het zwaard en ik slikte.

Ik keek naar Samantha en knikte. 'Ik zou ook hoofdpijn krijgen van zo'n dag.' zei ik eerlijk tegen haar. Zelf had ik nergens last van, ik voelde me zelfs erg energiek dus het zou met mij vast wel goed komen. Ik glimlachte een beetje en zag Sam even naar het zwaard kijken. Zou het er iets mee te maken hebben.

Samantha zoog haar longen vol lucht en wendde kort haar ogen eens af van het zwaard. "Waarschijnlijk komt het daarvan.." Zei ze zachtjes. Ze streek wat rode lokken uit haar gezicht en perste haar lippen op elkaar. Ondanks alles voelde ze zich niet goed bij dat zwaard, alsof het een negatieve invloed op haar had, zonder het ook maar te hebben aangeraakt ..

Ik keek Sam even aan en knikte. 'Zal ik het wegleggen?' vroeg ik haar. Ik wilde niet dat het door mijn zwaard kwam. Zacht beet ik op mijn lip. Ik vroeg me af hoe dat kon, maar ik wist er niks vanaf.

Samantha keek hem weer aan en glimlachte vaagjes. Het was niet dat ze er slechte bedoelingen mee ging krijgen, of wel? Ze haalde eens diep aden en schudde haar hoofd. "Neen hoor, het hoeft niet als je niet wilt. Het kan gesloten worden ofzo.." Het was beter dat hij het dicht bij hem had, wou hij het niet verliezen..

Ik haalde mijn schouders op. 'Als jij vast naar de eetzaal gaat dan ga ik een hoes ervoor halen. Die heb ik nog namelijk.'zei ik tegen Sam. Ik had de oude hoes van mijn vader voor mijn zwaard jaren geleden van hem gekregen. Ik glimlachte een beetje naar Samantha.