De fontein

Ik gromde en plofte op de rand van het prachtige ding neer. Ik staarde in het water naar mijn eigen spiegelbeeld. Een bot kind met kattenoren en een te grote neus..Wat deed ik hier? Ik zou voor mijn moeder moeten zorgen,haar beschermen. Een traan liet het spiegelbeeld uiteenvallen en ik veegde over mijn wang.

Ik liep maar naar de fontijn en keek op , Noriko was hier ook. Het katten meisje, ik liep langzaam naar de fontein toe en ook naar haar toe 'Hoi' zei ik met een schorre stem. Ik hoeste even zodat ik niet meer schor klonk.

Ik schrok op uit mijn gedachtes en keek achter me,Ichiru,de demon stond er. "Uhm,hoi.." ik durfde hem niet aan te kijken,bang dat hij zou zien dat ik gehuild had.

Ik keek op en grinnikte 'Uhm.. Noriko was het toch?' vroeg ik zacht. Ik was slecht in namen onthouden, meestal herkende ik iemand aan wat ze waren.. In dit geval was zij voor mij het katte meisje, maar dat hoefte ze niet te weten dat ik haar zo in mijn hoofd noemde. 'waarom zit je zo alleen?' vroeg ik voorzichtig.

"Ik had gehoord dat deze Fontein erg mooi was..daarom ging ik even kijken.." loog ik "Ja,ik ben Noriko,jij bent Ichiru,right?" ik keek hem onderzoekend aan. Hij leek me nogal verlegen,niet zo wreed als het van woede vertrokken gezicht van mijn vader. De herrindering aan hem liet me in elkaar krimpen en toen ik weer herleefde hoe hij mijn moeder in elkaar trapte moest ik gaan zitten,anders was ik zeker door mijn knieën gezakt.

Ik knikte 'Ichiru .. dat klopt' zei ik langzaam. 'Hij is best mooi' zei ik met een glimlach. Mijn rood-paarse ogen bekeken Noriko onderzoekent aan, 'ik vind je oortjes kawaii' zei ik lachent. Ik had nog nooit zulke oortjes gezien, mischien omdat ik nooit een neko had ontmoet.

"AH,Arigato gosaimasu!" ik boog snel en werd vuurrood. Nog nooit had iemand tegen me gezegd dat die mijn oortjes schattig vond. Ik keek op en glimlachtte,daarna werd mijn blik verontschuldigend "Ehm,het spijt me dat ik zo raar reageerde net,in de grote zaal..toen je zei wat je was..Ik,uhm,ik heb nooit zo'n goede ervaringen gehad met de Demons die ik ontmoet heb..Echt niet."

Ik grinnikte 'maakt niet uit hoor.. demonen zijn ook niet bepaalt het aardigste volk, zelfs niet als je bij ze hoort' zei ik zacht. 'Je moet wel weten dat ik geen mensen opvreed of andere iets doe' zei ik grinnikent. 'jij bent een neko dus.. he' zei ik met een lichte grijns.

"Half." Ik beet op mijn lip en keek hem aan "Mijn 'vader' was een Demon..Shini ta de(With those hands of death)" Ik huiverde even en keek weg "Ik praat er niet over,nooit."

Ik zuchte 'ach.. het is niet zo'n onderwerp waar je zo snel over praat' mompelde ik. Ik was een volbloed Demon, mij werd altijd geleert dat ik mijn krachten moest gebruiken om te jagen. Ja een ander wezen aantrekken was niet zo leuk, tenzij je het echt wilde maar in mijn geval wilde ik wat anders. Als ik mocht kiezen koos ik voor lucht maar jammer genoeg mocht je niet kiezen.

"Haat je wie je bent?" ik keek hem aan,mijn pupillen waren weer dun en de groenige kleur van mijn ogen werd licht,bijna wit. Ik zuchtte en mijn oren gingen plat op mijn hoofd liggen. Mijn rechterarm werd weer zwart en begon te steken toen ook de nagels van die hand begonnen te groeien.

'Haten is een groot woord.. maar ik wist eerst niet echt dat mijn volk zo was' zei ik met een teleurgestelde stem.
Ik zuchte en glimlachte 'er zijn natuurlijk uitzonderingen..' zei ik zacht speelde met mijn haar.

Ik grijnsde "Zoals? Onna? (Vrouwen)" Ik ging weer zitten en keek geintresseerd naar hem op.

'uhh vrouwen?' zei ik terwijl ik op keek. Ik had het gevoel dat ik rood wilde worden maar probeerde kalm te blijven, ja ik wist het als demon kon je andere aantrekken als je wilde. Zo kregen we onze prooien, eerst spelen met ze en dan doen wat je wilt.

Ik grinnikte "Aww,your innocent.." Ik trok mijn schoenen uit en plonstte met mijn voeten in het water "Né? Ben jij nog maagd?" Jup,als ik eenmaal los was kon je me niet meer tegenhouden,ik was een major perv.

Ik werd een beetje rood 'WHA-WHA-WWW' stotterde ik. Ik probeerde weer te kalmeren 'Uhh.. ja?' zei ik zacht en grinnikte. 'Jij niet dan?' vroeg ik plagerig. Ik werd verlegen van Noriko's vragen maar hielt mezelf groot, maakte me vrij weinig uit wat ze me vroeg. Eigenlijk vond ik het wel grappig. ik lachte een beetje.

"Nee,ik niet meer. Ik zei toch al dat ik mijn Vader niet mocht?" mijn gezicht was onleesbaar.

'oei..' Al meteen begreep ik de hind maar dan ook echt begrepen. ik keek met een moeilijk gezicht. 'Nu begrijp ik waarom je zo reageerde op me toen ik zei wat ik was' Ik keek haar vaag aan. 'Ik ken mn ouders niet' zei ik zacht. Ik vond dit een moeilijk onderwerp om over te praten, eerlijk gezegt had ik het niemand ooit verteld over mijn ouders of mijn situatie nu.

"Door wie ben je dan opgevoed?" ik was dan wel bevooroordeeld,maar ik zag de Demons nou niet echt als een warm,gezellig volkje. Zelfs niet tegen elkaar.

Ik keek een beetje moeilijk 'Mijn zus alleen' zei ik zacht. Ze stierf toen ik pas 13 jaar was, ik haate de vampiers daarom. Ze hadden haar pijn gedaan zonder dat ik wat kon doen, ik moest vluchten. Negerns kon ik echt slapen of rusten, nu helemaal niet aangezien de jongens bij elkaar slapen en we een halfvampier tussen de groep hebben. Ik beet keihard op mijn onderlip 'nu niet meer' zei ik zacht.

"Dat is echt klote..Je kunt mijn bed wel nemen hoor.." fronstte ik,ik vond het echt super zielig voor hem en ik snapte hem ook helemaal.

'nee dat hoeft niet hoor' zei ik emt een glimlach. Ik hielt me groot... ja voor nu. Maar stiekum wilde ik iets keihard kapot slaan, ik was niet precies boos op vampiers.. maar ik mocht hun volk niet meer na wat ze me hebben aan gedaan, ik ben zelfs deels bang voor ze. Ik zuchte. 'maak je daar maar geen zorgen meer op' fluisterde ik.

"Hee,als er iets is.." ik slikte "Je kunt het dan gewoon tegen me zeggen,oke?" ik keek hem wat onzeker aan "Ik bedoel,als je dat wilt." Ik had het idee dat deze jongen zich af en toe net zo verloren voelde als ik,en dat schept een band,weetje? Ik stak mijn hand uit "Deal?"

Ik keek naar haar hand en pakte haar hand vast om een handdruk te geven 'ja... maar' . Ja er zat een maar aan, ik glimlachte eventjes zwak 'dan doe jij dat ook als je iets dwars zit' zei ik langzaam en voorzichtig.