De bibliotheek

Ik knikte. 'Kan je goed tekenen?' vroeg ik haar. Daar was ik best benieuwd naar, ik vond het altijd knap als iemand goed kon tekenen. Ik sloot het boek even maar hield het nog steeds wel vast

Ik keek hem aan. "Eh." Ik fronste. Ik krabte even in mijn nek. Ik grijnsde even. Ik wist niet of ik echt goed kon tekenen, ik vond het gewoon leuk. Er waren vast mensen die het beter deden dan ik. "Dat is moeilijk om van jezelf te zeggen," zei ik toen. "Ligt er aan wat jij goed vindt."

'Ik kan totaal niet tekenen, maar ik zie wel het verschil tussen een goede tekening, die met plezier is gedaan en een goede tekening die zonder plezier gedaan is.' zei ik tegen haar. En het klopte helemaal, ik kon echt niet tekenen maar wel verschillen zien, vreemd vond ik dat wel. Maar ach, ik wist al datikv reemd was.

Ik las door, mijn ogen glezen vliegens vlug langs de letters in elke pagina. Ik zocht wat, een geheim. Ik wou hier eigenlijk helemaal nooit zijn maar doordat die rot vampiers mijn zus hebben afgenomen vlak voor mijn gezicht ben ik bang voor ze geworden, ik wilde eigenlijk weten waarom deze school was gebouwt. Maar veel informatie vond ik er niet over. Ik keek een beetje beteuterd en zuchte wanhopig.

' Excuses Excuses ' brabbelde ik tegen de vrouw aan het begin van de bieb. 1 boek had ik onder mijn arm, die ik natuurlijk veel te laat had teruggebracht. ' Ik zal het wel bij de W van Wezens ' zetten zei ik eigenwijs tegen het wijffie dat mij boos aankeek. Ik knipoogde plagerig en hupste weg, richting de boekenkast W.

Ik trok mijn wenkbrauw op toen ik iemand hoorde praten tegen de bieb vrouw, ik grijnste lichtjes en zag hoe het meisje weg liep naar ene boekenkast. Ik herkende haar, dat was het dwergen meisje Una die Shouhei zomaar aansprak wat ik best vaag vond. Nya mischien was het een nieuwschierig meisje? ik wist het niet zeker, ik las door in het boek. Alleen de interesante stukjes dan.

Zoekend keek ik naar de plek waar de letter w begon. Tot mijn grote spijt stond de letter W op de 7de plank. Eentje waar ik dus niet bij kon -,-' . Zoekend keek ik rond naar iemand die mij kon helpen. ' Jij ' wees ik naar de jongen met het witte haar. Ik wist zijn naam al niet precies meer. Ik liep naar hem toe en glimlachte onschudlig. ' Kan je asjeeeblieeeftttt dit boek bij de W zetten '

Ik schrok en keek op 'Uhh... reuse meisje was het toch?' zei ik met een lachje. Ik stond op en pakte het boek uit haar handen 'tuurlijk' mompelde ik en zocht de W. De plank was eigenlijk vlak bij mn borst, ik legte het boek neer en grinnikte. 'Alsjeblieft'zei ik niet al te hard.

"Met plezier doe ik het sowieso." Ik glimlachte even en keek toen naar het reuzen dwergje en naar de jongen met zijn witte haar. Blond. Wat het ook was. Ik beet zachtjes op mijn lippen. De mensen hier waren voorzichtiger dan normale mensen. Als ik ergens in een dorp rond liep, rook ik meestal wel een sterke geur van bloed, aangezien het ene kind viel, de andere zich stak aan een mes. Hier viel dat tot nu toe nog wel mee.

Ik glimlachte breed en dankbaar. ' Dankje ' ik was inderdaad het reuze meisje. Ik draaide me om en zocht verder tussen de boeken, niet echt heel geintreseerd. ' Welk boek zocht je? ' half keek ik om naar hem. Zelf was ik niet echt op zoek, het gene wat ik wou hebben had ik net gelezen. Toch leek een boek over de krachten me ook intressant.

'Je merkt het ook he? Dat de geur veel minder is..' zei ik tegen Yumi. Ik had het een beetje aan haar gezicht gezien. Meestal zag ik neit zoveel aan gezichten behalve als ik het uit mijn eigen gezichtsuitdrukking herkende. Wat dit keer het geval was. Ik rook bij mij thuis altijd bloed, de sterke geur kwam van de keuken. Soms had ik 's nachts zelfs moeite om het in bedwang te houden. Mijn vader had mij verteld dat ik voor een halfvampier wel een vrij sterke geur had. Maarja, hij was een volledige vampier en mijn moeder een halfvampier, dus ik was driekwart vampier.

Ik keek verbaasd op naar Akio en knikte toen kort. "Uhu," mompelde ik ter bevestiging. Misschien kon hij wel gedachten lezen. Ik keek hem een tijdje scheef aan. Misschien wist hij het gewoon. Ik fronste. "Kan je gedachten lezen?" vroeg ik een beetje onhandig. Ik haatte het als ik fout gokte, maar het was het proberen waard.

'Eigenlijk zocht ik niet echt een boek' zei ik zacht . 'Una toch? .. ' zei ik met een grijs. Ik las tot nu toe alleen het boek dat al op tafel lag, ik zuchte en deed mijn handen in mijn zakken. ik staarde naar het boek dat ik in de plank legte 'wezens?' zei ik verbaast en grinnikte.

' Una ja ' beaamde ik op zijn vraag. Zijn naam zat ook wel ergens in mijn hoofd als ik mijn best deed. Ik keek op naar hem en knikte. ' Het is prettig om te weten welke soorten er om je heen zitten ' even hield ik me stil en keek ik weer naar de boeken. ' Daarom zoek ik nu ook het boek de krachten ' ik pakte een boek en sneed mezelf perongelijk. Meteen keek ik spastisch om me heen, verderop stonden 2 vampieren als ik het goed had. Ik stopte mijn vinger slechts in mijn mond en keek naar hen. Zouden ze ruiken dat mijn bloed anders was dan die van een mens?


---
SORRY DAT MOEST GEWOON EVEN XD.

Ik beet zachtjes op mijn lippen en bekeek de jongen eens kort. Hij.. Deed me aan iemand denken. Ik zuchtte zachtjes en liep iets verder, liet mijn ogen over een paar boeken glijden en slikte. Even later was er nog een meisje bijgekomen. Haar had ik gezien in de kantine.. "Hee. Euh." Begon ik een beetje onhandig. "Jij.. bent. Euh." Ik fronste mijn voorhoofd. "Jou heb ik al eens eerder gezien." Ik glimlachtte.

'Nee, ik zag het aan je gezichtsuitdrukking.' zei ik eerlijk. Gelijk merkte ik de sterke geur van bloed op. Ik had al een tijdje niks gehad dus mijn maag rommelde er een beetje naar maar ik wist me te beheersen. Ik ging vannacht wel drinken. Ze had geen volledig mensenbloed en dat was minder lekker.

Ik keek op. Hoe gek het ook klonk, mijn ogen verkleurden nauwelijks. Het was raar, het ene moment was ik nog opgelucht dat je nauwelijks bloed rook en het andere moment was er een sterke geur van bloed. Een licht gegrom ontstond uit mijn keel. Ik perste mijn lippen op elkaar en kuchte zenuwachtig. "Sorry," mompelde ik, terwijl ik mijn adem zonder moeite in hield. Ik probeerde me op iets anders te concentreren, dus ik pakte maar een boek uit de kast. Gelukkig sprak een meisje me aan. "Yumi," piepte ik, aan de ene kant vrolijk en aan de andere kant zenuwachtig.

Ik keek op toen Una zich sneed 'toch geen diepe snee?' vroeg ik zacht. Er waren vampiers hier dat wist ik, liever stond ik ver van hun vandaan. Hun dronken bloed, ik verslond mensen.. maar ik was anders dan die andere demonen vond ik, ik deed die dingen niet en reageerde ook echt niet op bloed. Ik beet gespannen op mijn onderlip.

Ik keek naar hem en schudde mijn hoofd in de nee richting. Het was een hele dunne kut oppervlakkige snee, die van die hele kleine met amper wat bloed. Met mijn andere hand ging ik zacht over de zijkant van mijn bovenbeen. Daar droeg ik mijn naalden, in een klein tasje. Alsh het moest zou ik ze gebruiken, al merkte ik nog weinig van de vampieren. Het was slechts Ichiru's houding die me lichtjes ongerust maaktte.

Ik keek even naar Yumi. 'Red je het?' vroeg ik haar. Ik kende het verschil tussen halfvampieren en vampieren. Ze konden iets slechter tegen de geur van bloed. Als het niet ging zou ik haar helpen. Ik weet niet waarom maar anders zou ik me wel een beetje schuldig voelen. Eigenlijk was ik benieuwd naar waar het bloed vandaan kwam. Even gleed mijn blik naar het meisje met de rode haren, maar daarna weer naar Yumi.

Ik keek naar Akio en glimlachte krampachtig. "Ja," zei ik vastberaden. Toch wende ik mijn blik af naar de kant waar de geur vandaan kwam. Niet dat ik van plan was om opeens op de persoon af te springen, maar als ik als mens wist dat iemand bloed had, zou ik ook willen weten waarom. Ik wende mijn blik weer af naar het meisje met haar rode haar terwijl ik ondertussen het boek aan het open en dicht klappen was om me ergens mee bezig te houden.

'Gelukkig' zei ik zacht en zuchte van opluchting. Op het moment dat haar vinger een beetje bloede bonste mijn hand snel, ik was bang dat ze hier naar toe kwamen. Ik voelde me dan machteloos, niet dat ik niet kon vechten. Het was dta ik teveel aan mijn zus dacht, ik haalde mijn handen uit mijn zakken.

Blijkbaar had ik haar gestoord en kromp ik in elkaar. "Oh. Sorry.." Ik keek kort naar de jongen en slikte. "Ik wist niet.. dat je aan het praten was met iemand anders." Op het eerste zicht leek het gewoon dat ze boeken aan het zoeken was. Ik beet harder op mijn onderlip en keek kort naar Yumi. "Sorry." Kreunde ik opnieuw. Ja. Ik vertonschuldigde me veel te veel.

"Mhmh, is niet erg," zei ik vrolijk. Ik keek vanuit mijn ooghoeken nog eens naar de kant waar het bloed vandaan kwam. Volgensmij stond de persoon achter een kast. Ik kon natuurlijk ook het tegendeel bewijzen, dat ik geen enge vampier was die je ging bijten als je bloed had. "Wacht even," zei ik. Ik legde het boek boven op een rij andere boeken en liep toen naar de kast waar de geur vandaan kwam. Ik keek naar het meisje en staarde even naar haar vinger. "Gaat het?" vroeg ik toen ik mijn blik weer op haar wende. Ik kon het wel, ik kon het wel.

Ik beet even op mijn lip. Op het moment had ik geen zin in zoetigheid. Nog steeds was ik benieuwd naar waar het bloed vandaan kwam en probeerde ik mijn aandacht er niet op te richten. Ik keek even van Yumi naar het meisje met de rode haren. Kennelijk kenden ze elkaar al want het meisje verontschudligde zich aan haar omdat wij in gesprek waren. Ik knikte kort naar Yumi en keek naar hoe ze wegliep. Ik vond het sterk van haar dat ze er naar toe liep om te kijken wat het was.