Kunst lokaal

Ik had zin om te tekenen, ja ik was verveelt en nee ik was niet verdwaalt. Ik had veel inspiratie om iets te gaan tekenen en mischien bij mn nachtkasje naast mijn bed te doen, aangezien iedereen een eigen nacht kasje had en eigen bed. Maar we wel in een zaal sliepen met zn alle. Stiekum hoopte ik dat niemand zou snurken!

Ik duwde de deur van het lokaal open en keek even naar binnen. Ik zag wel iemand zitten, maar ik lette niet echt op wie het was. "Hoi," mompelde ik. Ik keek even om me heen. Ik hield van tekenen en volgensmij was ik hier daar voor op de goede plaats. Ik beet even op mijn lippen en keek toen naar de persoon.

Ik keek op toen ik een stem hoorde, het was een vrouwelijke stem. Ik keek naar het meisje dat hoi zei , 'Hallo' zei ik zacht. Ik herkende dat meisje ergens van, het was zeker van de bieb want ze kwam naar Una toe in de bieb. Iets zei me dat ik moest wegwezen, omdat ze een vampier was. Maar aan de andere kant was ik niet bang voor haar dus besloot wat teken spullen uit de kast te halen.

Ik glimlachte even en liep toen naar de kast toe terwijl ik een papier en een potlood uit de standaard pakte. Ik legde het op een tafel en keek toen weer op naar de jongen. "Ga je ook tekenen?" vroeg ik nieuwsgierig. Ik was altijd nieuwsgierig naar alles en iedereen. Ik beet vrolijk op mijn lippen en keek hem een tijdje aan.

'Ja natuurlijk' zei ik met een grijns, ja iedereen kon hier natuurlijk ook schilderen ofzo. Maar ik tekende nu even wat snel, het woord snel zou ik niet gebruiken want ik was best traag. 'Jij toch ook?' vroeg ik zacht en glimlachte vriendelijk. Ik voelde me aan de enne kant er ongemakkelijk maar liet dat helemaal niet zien.

Ik knikte even en glimlachte toen. "Ja," zei ik vrolijk. Ik wreef heel even in mijn nek en stak toen mijn hand naar hem uit. "Yumi." Ik probeerde vriendelijk te klinken. Gewoon, normaal, aardig. Ik keek even naar hem. Ik noemde hem 'de jongen met het witte haar', maar ik was op het zelfde moment heel erg nieuwsgierig naar zijn echte naam. Ik wist namelijk alleen dat hij een demon was.

Langzaam pakte ik haar hand vast en schudde het, 'Ichiru aangenaam kennis te maken' zei ik met een grinnik. Dat aangename wist ik niet zeker aangezien ze een vampier was, het was niet dat ik specifiek vampiers haat maar het was de herinnering. Als ik het woord 'Vampier' hoor. Dan dacht ik aan hoe mijn zus stierf, dat was het probleem. Ik veroordeelde zomaar een volk door drie andere die het verpeste, ik was het me wel bewust van maar liet het niet toe.

Ik glimlachte even en liet zijn hand toen los. Wat ik moest zeggen wist ik niet echt, dus ik keek hem maar een tijdje aan. "Weet je al wat je gaat tekenen?" Ik keek even naar zijn papier en hield diep adem. Ik vroeg me af wat de kenmerken van demonen waren. Niet omdat ik dat zo nodig moest weten, maar meer omdat ik gewoon nieuwsgierig was.

Ik dacht na over haar vraag 'Uhm..... ik denk gewoon een persoontje en dan naast mn bed leggen' zei ik lachent. 'klinkt dom maar ik hoop dat het er goed uit komt te zien' fluisterde ik. Vrij moeilijk vond ik dat, bepalen wat ik wilde tekenen. Of tegen een vampier praten, ik kon maar niet uit mijn hoofd halen dat ze een vampier was.

Ik beet vrolijk op mijn lippen en glimlachte toen even. "Leuk." Ik schoof één van de stoelen achteruit en ging er op zitten waarna ik mijn benen er op trok. "Je houd niet zo van vampieren hé?" Ik gokte het. Niet omdat ik gedachten kon lezen, maar meer door zijn reactie toen ik naar Una toe liep. Terug getrokken, niets zeggen, stil. Ik snapte hem wel, maar aan de andere kant wou ik die gedachten het liefste bij hem weg spelen.

Ik keek haar een beetje geschrokken aan 'uhm.. daar geef ik liever geen commentaar op' zei ik vlug. Mischien merkte ze dat ik me terug trok en schuw was, de meeste demonen zouden zich laten zien tegen wezens zoals vampieren maar ik deed dat niet.

Ik pakte het potlood en drukte de punt op het papier waarna ik naar hem op keek. "Mh," zei ik nog steeds vrolijk. Ik wou me daar niet meteen al te druk om maken, wie weet veranderde het nog wel eens en vampieren stonden nou ook niet echt bekend als de aller liefste wezens. Ik begon wat te tekenen terwijl ik af en toe eens op keek.

Ik schetste een hoofd, ik wilde een portret maken. Natuurlijk geen zelf portret, vaag staarde ik naar het vampier meisje. 'Wat wil jij maken?' voorzichtig. ik was beetje bang met vrage stellen aan andere

"Een tijger." Ik begon lichtjes de vormen te tekenen en keek toen naar Ichiru terwijl ik voorzichtig glimlachte. Ik keek weer naar het papier en probeerde alles zo symmetrisch mogelijk te tekenen. Daar was ik niet zo goed in. De ene kant was meestal heel anders dan de andere kant en daar wou ik deze keer verandering in brengen.