Kantine/Eetzaal

Tuurlijk, ik at nooit meer, maar de geur van eten trok me nog altijd aan. Ik liet me naar de kantine leiden en keek aandachtig om me heen. Ik likte heel even langs mijn lippen en probeerde aan teddybeertjes te denken. Dat was een goede afleiding. Teddybeertjes.

Ik liep de kantine in, die geur nam me gewoon mee. Alsof het een enge was die kleine kindjes lokte met snoepjes. Ik keek nieuwsgierig rond wat er allemaal te zien was en zag heerlijke noedels. Oh. Noedels.. Ik grijnsde breed en snoof eens goed. Het was gewoon verrukkelijk.

Ik keek even naar het meisje dat onverwacht binnen kwam. "Hm," gleed er uit mijn keel. "Hey," mompelde ik toen meer. Ik keek het meisje even aan en liet mijn blik toen over al het eten glijden. Bloed, heerlijk eten, bloed, heerlijk eten. Die gedachten wou ik nog wel eens door elkaar halen. Ik wierp mijn ogen zenuwachtig op het meisje en draaide me toen om waarna ik naar het raam liep om er uit te staren.

Met een knorrende maag liep ik de eetzaal binnen. Ik had zin om te eten, mijn hele lichaam schreeuwde om eten. Ik grinnikte en duwde een stoel naar de eettafel toe. Ik klom er op en boog zo over de tafel heen, als die grote mensen niet aan mij gingen denken dan deed ik het zo. Dat was stukken minder vermoeiend dan op je tenen staan. Natuurlijk kon ik het eten ook naar mij teleporteren maar dan verklapte ik mijn kracht.

Ik keek op toen ik een schuivende stoel hoorde en zag toen een jongen op de stoel staan. Ik grinnikte en keek toen naar het eten. Één plus punt aan nooit meer honger hebben, was dat je maag geen pijn deed. Hij was wel wat groter dan het kleine meisje. Ik liet mijn ogen even over hem heen glijden en keek toen uit mijn ooghoeken naar buiten.

Ik teleporteerde snel een glas water in mijn hand aangezien ik daar met geen mogelijkheid bij had gekunt. Vervolgens hupste ik van de stoel af en wandelde ik naar een vrije tafel. Ik zette mijn spullen op de tafel en nam plaats op een stoel. Rustig at ik mijn eten op, slechts een beetje lettend op mijn omgeving.

Ik keek op en zag hem toen al eten waarna ik me naar hem om draaide. Ik grijnsde. "Eetsmakelijk," mompelde ik snel. Ik glimlachte even en keek toen naar het eten op zijn bord. Nogal onbewust vroeg ik me af of dat wel in zijn lichaam paste, met die lengte. Vast wel.

Ik keek een beetje geschrokken op toen de jongen zijn glas in zijn hand liet verschijnen. Hóé deed hij dát?! Ik staarde hem een beetje aan, fronste. Hij verwarde me. Hoe .. Net zoals ik waarschijnlijk borden kon laten stoppen midden in zijn val. Ik schudde kort mijn hoofd en liep zelfzeker naar de jongen toe. "Hoe deed je dat?" Vroeg ik zachtjes.

Ik keek op - met een volle mond - naar het meisje dat tegen me sprak. Snel sloot ik mijn mond en slikte ik het eten door. ' Dankje ' perste ik er vervolgens met een grote glimlach uit. Ik keek half om naar het andere meisje dat iets naar me fluisterde en fronste lichtjes. ' Hoe doe ik wat? ' ik fronste lichtjes en bestudeerde haar haar kleur.

Ik fronste mijn voorhoofd. "Dát.. Wat.." Ik slikte. "Wat je deed." Ik kon het moeilijk uitleggen. "Dat glas je.." Ik zou me een klap in mijn gezicht geven als ik het nog fout had gezien. "Ik vroeg me gewoon af hoe je het glas in je hand hebt kunnen toveren." Toveren was het enigste woord dat ik hier voor kon gebruiken. "Alleen nieuwsgierig."

Ik staarde het meisje even aan en ging mijn gedachtens na. ' Ik deed... Niks? ' besloot ik vervolgens te zeggen. Het was niet dat ik echt wou liegen om mijn kracht, maar ik vertelde het liever ook niet aan iedereen. Het was iets wat privé was, want mijn kracht hoorde bij mijn karakter. ' Ik ben Chiki ' netjes stak ik mijn hand naar haar uit.

Ik kromp in elkaar. "Oh. Sorry. Ik dacht.." Fijn, nu had ik het weer verpest.. Ik keek kort naar zijn hand en nam hem aan. Zachtjes schudde ik. "Sam." Zei ik. "Het spijt me. Ik dacht werkelijk dat ik iets had gezien.." Fluisterde ik. Nu voelde ik me zo stom.. Ik liet langzaam zijn hand los en glimlachte.